حوالی خدا

مه میان غبارهاگم شد
دختری بین خارهاگم شد
یک سه ساله یتیمه محزون
وسط نیزه زارهاگم شد
یک پرستوی بال .پرمجروح
زیرپای سواهاگم شد
دختری بادوگوش خون افشان
درمیان شرارهاگم شد
غنچه لاله خزان دیده
اه درشوره زارهاگم شد
نیمه شب درمیان ان صحرا
بهترین یادگارهاگم شد
همه عشق وعصمت پاکی
بین ان نابکارهاگم شد
فخرزینب شبیه زهرابود
مایه افتخارهاگم شد
سربداران به نیزه ها دیدند
طفلی ازسربه دارهاگم شد.

همان اول به سمت خیمه ها برگشت
نمی دانست ابی نیست درمشکی؟؟
چرا برگشت؟
چرتبرگشت وقتی دیده در هرگوشه ای
یک مشک خالی را
چه توجیهی است،
این برگشتن این سان سوالی را
مگراکبرنمی دانست ابی نیست درخیمه؟
سوال کودکان تشنه را
دیگرجوابی نیست در خیمه؟
به غیرازتشنه بودن انتخابی نیست درخیمه
علی اصغری خندان،
دراغوش ربابی نیست در خیمه
تومی گویی دلش تنگ پدربوده که برگشته
ولی من مطمآن هستم
دلیل اکبرسردگربوده که برگشته
همه دیدند وقتی فهمید درداربا اربا را
به این خاطراجازه خواست ازمرگ و
به اغوش پدربرگشت
برای حال خود نه
که برای حال بابایش پسر برگشت
که می دانست بابایش ندارد طاقت هجران
به این خاطر به اسبش هی زد و
برگشت ازمیدان
علی اکبرامد تا که بابا را کند ارام
و نام اب را درذهن خشکی ها کند بدنام
وگرنه تشنگی ان هم برای ابربی معناست
و در وقت شهادت لحظه ای هم صبربی معناست
زجنس تشنگی انگارمشکی رابه لب دارد
ولی دراصل ازبابا دوتا بوسه طلب دارد
هجوم اورده سمت دشمنان باتیغ مژگانش
زمین واسمان ها تحت فرمانش
اگرپلکی زندخورشید می افتد به دامانش
پیمبرسردراورده ست از ایینه جانش
بگواهسته زیرلب دل و جانم به قربانش
اگرچه چهره اش پیغمبر و بازویش عباسی ست
رقیه خوب میداند دوجمله نقطه ضعفش را
عباراتی شبیه چادرخاکی و اتش را
به میدان می زند،این شیوه تیغ ابالفضل است
صدایی می رسد
این بانگ تشویق ابالفضل است.
نماندهیچ کس ازدشمنان
این جمع وتفریق ابالفضل است
اساس دلبری درجز جز چهره این پهلوان جوراست
بگواسفندبر اتش
کنند
این کوفیان چشمانشان شوراست
کسی که درمیان جنگ فریادش ابالفضل است
کسی که درفنون رزم استادش ابالفضل است
هم دیدنذپیغمبر،علی اکبری،برگشت
دوباره اشک جوشیدو
به چشم دختری برگشت
عجب تصویردلگیری
علی اکبری رفت و علی اصغری برگشت…

من رابرای کسب شهادت دعاکنید
این کاررابرای رضای خداکنید
مانندمجتبی پدرم غصه می خورم
من رااگربه واژه صبراشنا کنید
بابای من که کرببلا نیست پس شما
فکری به حال این پسر مجتبی کنید
دل نازکم چه کارکنم ارث برده ام
با قاسم حسن خوب تاکنید
جای زره برای تنم جان فاطمه
لطفی کنیدیک کفنی دست و پاکنید
جامانده ام ز اکبر لیلا چه می شود
ای تیغ های تشنه مرا هم صدا کنید
من امدم که درعوض جنگ نهروان
بغض گلوگرفته تان را رها کنید
دارم به ارزوی دلم میرسم چه خوب
در راه عشق زود سرم راجداکنید.

ازهق هق نسیم شنیدم صدای تو
بابافدای گریه کوفه میای تو
اینجاهمه برای سرت گریه میکنند
اینجامنم رقیه بزم عزای تو
باباشنیدم ازهمه جاسنگ خورده ای
لابدنمانده است سری هم برای تو
تواولین شهیدی و من اولین یتیم
توگشته ای فدای حسین و من فدای تو
ان ریسمان که دست علی رابه کوچه بست
درکوفه بسته شدبه سرودست وپای تو
جسم توراچگونه به کوچه کشانده اند
ای کاش بودچادرمن بوریای تو
تااینکه بی کفن نشوی بین کوچه ها
زینب چقدرنذرنموده برای تو
زینب دوطفل داردوتوهم دوتاپسر
انهابه جای زینب واینهابه جای تو
بابابمان به کوفه بیایم ببینمت
تابادودست بسته بیفتم به پاب تو
کوفه برای دیدن من معجری بیار
ازغصه مرد دخترک باحیاب تو
مویم سفیدگشته وقدم خمیده است
بابامنم مسافرکرب وبلای تو
تازنده ام به لب تشنه ات پدر
گریه کنم برای تو و ماجرای تو

مه میان غبارهاگم شد
دختری بین خارهاگم شد
یک سه ساله یتیمه محزون
وسط نیزه زارهاگم شد
یک پرستوی بال .پرمجروح
زیرپای سواهاگم شد
دختری بادوگوش خون افشان
درمیان شرارهاگم شد
غنچه لاله خزان دیده
اه درشوره زارهاگم شد
نیمه شب درمیان ان صحرا
بهترین یادگارهاگم شد
همه عشق وعصمت پاکی
بین ان نابکارهاگم شد
فخرزینب شبیه زهرابود
مایه افتخارهاگم شد
سربداران به نیزه ها دیدند
طفلی ازسربه دارهاگم شد.